[Door Pepijn Borgwat]
SXSW 2022, en daarmee voor mij persoonlijk het SXSW fenomeen in het algemeen, trapte ik af met een lezing van Yves Béhar, founder van San Francisco based ontwerpstudio Forme labs. Zijn verhaal gaat over futuristisch ontwerp en ontwerpen voor de toekomst, maar resulteert vooral in een opsomming van zijn werk. Niet per se erg, maar daarmee ook niet per se inspirerend als geheel.
Het maakt het werk wat hij laat zien en waar hij dieper op ingaat niet minder interessant. Ik licht er drie uit.
Het maakt het werk wat hij laat zien en waar hij dieper op ingaat niet minder interessant. Ik licht er drie uit.
1. The Ocean Cleanup sunglasses.
Van plastic dat uit de oceaan werd gehaald, maakte Forme Labs zonnebrillen dat het bedrijf verkocht om met de opbrengst meer plastic uit de oceaan te halen. De zonnebrillen wilde hij na zijn lezing verkopen, maar ze zijn ‘helaas’ vorige week uitverkocht, waarmee genoeg geld zou zijn opgehaald om de hele Atlantische oceaan plasticvrij te maken.
2. Proteus
Enigszins in hetzelfde thema -de oceaan- is het project Proteus, wat hij in samenwerking met de kleinzoon van Jacques Cousteau realiseert. Het plan is dat er voor de kust van Curaçao een futuristisch onderwater onderzoekscentrum komt te staan. Zie het als een ISS voor oceanen met verregaande samenwerkingen met universiteiten over de hele wereld. Het ontwerp telt twee verdiepingen met uitstekende ‘pods’ die elk een eigen onderzoek huisvesten. De kleinere tweede verdieping zal voor sociale functies worden ingericht.
3. Robots
Tenslotte is Forme bezig met robots voor verschillende specifieke doelgroepen. Een robot voor alleenstaande ouderen, Ellie-Q, staat op tafel en helpt de eigenaar om verbonden te blijven in het digitale tijdperk. Het moet als ‘ever present presence’ de eigenaar af en toe aanspreken en motiveren om bijvoorbeeld een stukje te gaan lopen. Een soort Alexa die niet wacht tot er iets gevraagd wordt.
De tweede robot heeft een iets menselijker karakter. Moxie is gemaakt voor kinderen op het spectrum, en het idee is dat het ca. 1 uur per dag wordt gebruikt om mee te spelen en te leren. Het menselijke karakter gaat tegen de visie van Forme in dat robots op mensen moeten lijken, maar onderzoek wees uit dat een herkenbaar gezicht en bewegende armen helpt bij de doelgroep om begrepen te worden. Op de vraag hoe deze kwetsbare doelgroep reageert als de robot stuk gaat, antwoordde hij dat er nog geen stuk was gegaan en dat ze ge-update worden en de gebruiker over tijd beter leert kennen.
De derde robot is voor babies; of eigenlijk voor hun ouders. Een AI-driven wieg die aan de hand van de ‘happiest baby’ methodiek van dokter Harvey Carp huilende baby’s binnen enkele minuten in slaap wiegt. Ziekenhuizen in SF gebruiken het bij te vroeg geboren kinderen die baat hebben bij zoveel mogelijk slaap. In feite mummificeer je je baby in een soort dwangbuis en klittenband je ze vast in een, toegegeven, erg mooie wieg.
Forme maakt mooie futuristische producten en Yves Béhar vertelt er met veel enthousiasme over. Jammer dat het grotendeels toch vooral als een opsomming van zijn werk voelt en het overkoepelende thema naar de achtergrond verdwijnt.
2. Proteus
Enigszins in hetzelfde thema -de oceaan- is het project Proteus, wat hij in samenwerking met de kleinzoon van Jacques Cousteau realiseert. Het plan is dat er voor de kust van Curaçao een futuristisch onderwater onderzoekscentrum komt te staan. Zie het als een ISS voor oceanen met verregaande samenwerkingen met universiteiten over de hele wereld. Het ontwerp telt twee verdiepingen met uitstekende ‘pods’ die elk een eigen onderzoek huisvesten. De kleinere tweede verdieping zal voor sociale functies worden ingericht.
3. Robots
Tenslotte is Forme bezig met robots voor verschillende specifieke doelgroepen. Een robot voor alleenstaande ouderen, Ellie-Q, staat op tafel en helpt de eigenaar om verbonden te blijven in het digitale tijdperk. Het moet als ‘ever present presence’ de eigenaar af en toe aanspreken en motiveren om bijvoorbeeld een stukje te gaan lopen. Een soort Alexa die niet wacht tot er iets gevraagd wordt.
De tweede robot heeft een iets menselijker karakter. Moxie is gemaakt voor kinderen op het spectrum, en het idee is dat het ca. 1 uur per dag wordt gebruikt om mee te spelen en te leren. Het menselijke karakter gaat tegen de visie van Forme in dat robots op mensen moeten lijken, maar onderzoek wees uit dat een herkenbaar gezicht en bewegende armen helpt bij de doelgroep om begrepen te worden. Op de vraag hoe deze kwetsbare doelgroep reageert als de robot stuk gaat, antwoordde hij dat er nog geen stuk was gegaan en dat ze ge-update worden en de gebruiker over tijd beter leert kennen.
De derde robot is voor babies; of eigenlijk voor hun ouders. Een AI-driven wieg die aan de hand van de ‘happiest baby’ methodiek van dokter Harvey Carp huilende baby’s binnen enkele minuten in slaap wiegt. Ziekenhuizen in SF gebruiken het bij te vroeg geboren kinderen die baat hebben bij zoveel mogelijk slaap. In feite mummificeer je je baby in een soort dwangbuis en klittenband je ze vast in een, toegegeven, erg mooie wieg.
Forme maakt mooie futuristische producten en Yves Béhar vertelt er met veel enthousiasme over. Jammer dat het grotendeels toch vooral als een opsomming van zijn werk voelt en het overkoepelende thema naar de achtergrond verdwijnt.