Van Amy Webb tot Nicole Perlroth; onverschilligheid ligt op de loer

[Door Carlo van Kessel]

In wat voor wereld willen wij leven was de oproep in mijn laatste en ook eerste bijdrage aan het gezamenlijke notitieblok over SXSW 2022. Vandaag is mij duidelijk geworden dat deze vraag relevanter is dan ooit.

Amy Webb presenteerde rap en gedecideerd in een kort uur haar emerging tech trends. De grote zaal in het Austin Convention Center was stijf uitverkocht. 1500 tot 2000 hongerige toehoorders laafden zich aan haar ‘voorspellingen’. Termen als AI, Multiverse, Blockchain en Bio tech passeerden de revue. Amy nodigde ons uit met de boodschap ‘kijk met andere ogen’; repreception is the essence of innovation.’

En wie ben ik dan om Amy tegen te spreken. Op naar een glansrijke toekomst zou je denken met zoveel ook nieuwe technologische mogelijkheden. Maar mijn afdronk van een uur Amy was een andere. JA natuurlijk ze zet het strak weg en JA uiteraard het is een goed onderbouwd en evenwichtig verhaal. Maar ook ontstond er weerstand bij wat ik vond een extrapolatie van ontwikkelingen. En de vraag die vervolgens een uur lang door mijn hoofd spookte was ‘wat zegt dit nu?’ ‘wat vind ik hier nu van?’. En hoe gaan die 1500 mensen naast mij hier nu weg? Blij, hoopvol, bemoedigend of net als ik met een grote onzekerheid en weerstand?

Dat wat kan is al moeilijk te volgen, maar in welke wereld willen wij, wil ik leven is wat daarvoor komt wat mij betreft. Waar ga ik nog over, wie ben ik straks nog, in welke (virtuele wereld) leef ik of mag ik leven, wie heeft mij gevraagd of ik onsterfelijk wil zijn, wie heeft het recht om mijn DNA te verkopen en waarom zou iemand tijdens mijn slaap mijn koopgedrag willen beïnvloeden? Wie bedenkt dat? Zomaar wat vragen die zich snel afwisselen in mijn hoofd.  Amy schetst vervolgens per thema steeds de positieve en de beangstigende scenario’s. Maar in mijn hoofd zijn deze slechts te beantwoorden als we eerst de wezensvraag hebben beantwoord. Als je de wereld voorspelt heb je namelijk ook een verantwoordelijkheid om context te geven aan al deze ontwikkelingen. Zeg maar een maatschappelijk kader om te voorkomen dat we allemaal een tunnel inlopen waarvan we aan het eind zeggen ‘ ja maar dat is niet wereld die ik voor ogen had’. Maak ons bewust bekwaam Amy!!

Graag roep ik op om ons niet te verliezen is wat kan en wat mogelijk gemaakt kan worden. Of zoals Hans Anker mij treffend, na een metaverse presentatie die hij bijwoonde, deelgenoot maakte van het dilemma (mijn woorden Hans) of de vrouw in een rolstoel ook in de metaverse in een rolstoel moest zitten. Soms is het goed om concreet te worden maar nu lijkt het gevaar dat we te snel afzakken naar het instrument.

Wat ik er echt van vind is nog niet zo uitgebalanceerd in mijn hoofd, maar het maakt mij wel onrustig. Niet om wat Amy ter berde brengt maar meer over wat zij niet ter berde brengt. Het is mijn constante pleidooi, laten we bij de mens, onze waarden, beginnen en dan kijken wat de techniek er aan toe kan voegen. Peter Drucker, wie ken hem nog, leerde ons al enige tijd geleden culture eats strategy for breakfast. Een hedendaagse variant kan zijn human eats technology for breakfast.

Goed, na bijgekomen te zijn bij Franklins, one of the most famous BBQ restaurants of the world hier in Austin togen wij naar de opwekkende featured session: CyberWar 2022. Jonathan Reiber interviewde Nicole Perlroth, twee mensen met veel verstand van zaken. Ook wel eens lekker. We werden ruw uit onze SXSW bubbel gehaald en getrokken naar de verschrikkelijke oorlog die zich in de Oekraïne afspeelt. Na afloop was het woord kwetsbaarheid dat sterk resoneerde bij mij.

Na Amy en Nicole bedacht ik mij, waar ga ik eigenlijk nog over? Is mijn autonomie het nieuwe afval? Onverschilligheid ligt op de loer. Laten we samen het gesprek aangaan voordat we de tunnel van ‘overkomen’ ingetrokken worden en terecht komen in een wereld die niet meer over ons gaat.

En dan helpt het mij ook dat ik onlangs het boek De Keuze van Edith Eger heb gelezen. Voor mij het medicijn tegen onverschilligheid. Ik zeg het niet vaak, maar een echte aanrader juist in deze tijd. 

En nu op naar morgen.